جلسه ی «تفسیرِ سوره ی بقره» چهارشنبه - 14 مرداد 1377 - 12 ربیع الثانی 1419 - 5 اوت 1998 از سال 1374 تا امسال (1377)، مجموعه جلساتی را با محوریت «تفسیرِ سوره ی بقره» با وقتگذاری بیش از 250 ساعت، حضور پیدا کردم؛ گوینده ی این مجموعه جناب آقای دکتر محمد اسدی گرمارودی بودند. با تلاش جناب آقای حاجیان مجموعه جلساتِ شبهاب جمعه ی آقای دکتر اسدی به عنوان یک برنامه ی ثابت و تقریباً منظم در زمانی که چنین برنامه های پیوسته ای زیاد نبود، شکل گرفت. آقای دکتر اسدی در مناسبت ها، برنامه ها و موضوعات خاصی را پیگیری می کردند و در طول سال تفسیر می گفتند که من تقریباً از ابتدای سوره ی مبارکه ی بقره تا بخش های پایانی این سوره را به شکلی منظم شرکت کردم و حتی فایل های صوتی جلساتی را که نبودم گرفتم و شنیدم. در این سال ها به زعم من، شاخصه ی اصلی صحبت های آقای دکتر اسدی «شورِ ولایی» و دفاع از مبانی «امامتِ شیعی» بود که در هر موضوعی این امر جلوه می نمود؛ به عبارتی به شوق و محبتِ امیرالمؤمنین علیه السلام و دانستن بیشتر از آن حضرت و دفاع از مولا، از جلسات استفاده می کردم. در حاشیه شنیدم که، میان ایشان و عده ای دیگر از صاحب نظران، بحث هایی بوده و آن مباحثات به آن جا رسیده که در سخنرانی های سال ها بعدِ ایشان «نقدِ رویکردهای غیر فلسفی» و دفاع از فلسفه (با عنوان عقل و مباحث عقلی) و دفاع از برخی فلاسفه در گفتارشان رنگ پیدا کرد. به هر حال آقای دکتر اسدی از جهت غیرت شیعی و شور ولایی شان همیشه برای ما قابل احترام هستند و البته ممکن است مثل هر فرد دیگری در مباحث علمی خطاهایی داشته باشند؛ توجه: فلسفه برابر با عقل نیست و مباحث فلسفی منطبق با مباحث عقلی نیست. همچنین تعریف عقلِ روایی با عقلِ مورد بحث در فلسفه و عرفان متفاوت است.